isa sa pinakamahirap na desisyon

HELLO SAiNT WiLLiAMS ?

[[ANi BADEE DER ?]]

Haynako . Sa aming magkakapatid aku, hinde nila ko katulad eh. Lage akung naiiba sa kanila. Ayuko nga sila minsan kasama eh apat kame. Hmmn . Isang araw nagkaroon ng hinde magandang pangyayare sa buhay ko na kahit kelan ay hinde ko makakalimutan. Noong gabe na yon[March 17 2010] puno lang ako ng takot at kaba. Eh kapag meh nangyayare kase lage ganyan pakiramdam ko. Feeling ko nga lage akong wulang kasama eh kaya kahet tumatawa ako sa paningen ng ibang tao sa loob-looban lang ee naghihinagpis at punong punu na ako ng sugat. Hinde kase aku yung taong palageng naglalabas ng sama ng loob, sa iba kase gustu ku nagiisa lang ako. Kaya siguro ako sinipag magsign-up dito sa blogger kase gusto ku na ilabas ang lahat, lahat ng gusto kong mangyare at sabihen.

Isang araw na lamang dahil nga sa nangyareng hinde kanais-nais noong gabing puno lang aku ng kaba at takot, kinaelangan namin lumayo kahit na ang lugar na pinagaaralan ko eh malayu nga sa pupuntahan namen edi yon na nga tumuloy ako kasama sila. Kinabukasan may pasok ako gumising ako ng maaga kase medju matagal ang byahe, kwinento ko ang nangyareng yon sa malalapit kong kaibigan kaya hinde naren ako natakot ng mga susunod na araw. Bilang na lamang ang mga araw na yon bagu ako grumaduate ng grade-6 sa Elememntary sa Columban College. Isanag araw bagu ang pinakamahalagan araw na merun ako sa buhay ko kinausap ko ang isa kong kaibigan huminge ako ng payo sakanya dahil nga nalalapit na ang pag-graduate ko eh hinde pa nga sure kung may kasama ko sa paglalakad sa red carpet ng chapel sa Columban.

Matapos ang paguusapa namen nagpahinga na ako at natulog. Dahil nagtapos ako sa ikaanim na baitang, syempre bakasyon na at hinihintay ko na lamang ang susunod na mangyayare sa unang araw ng pagpasok ko sa Columban bilang isang Freshman na graduate ng Elementary dahil papasuking ko na ang buhay hay-skul.

Bakasyon noong ng tinawagan kami ng lola ko. Ang alam ko noon ay panandalian lang paglayu namen sa pangyayare dahil iniiwasan namen toh, nagulat na lamang ako ng biglang nyang tinanung kung kamusta, at keilan ba kami mageenroll sa isang kilalang school dito sa pinuntahan namen na dati ko ng pinasukan simula kinder hanggan grade-2. Noong mga oras na yon sumigaw ako dahil wala nga ako kaalam alam sa desisyon na yon ng mga magulang ko eh, syempre nagpaload ako agad at ng GM[group message] pinahatid ko ang mensahe na maaaring hinde na ako magaral sa eskwelahan na yon kasama ang mga kaibigan ko at kaklase.

Nagdaan ang ilang araw,. Nang umalis ang mama ko sa bahay ilang minuto simula ng tumakbo ang van namen. Bigla na lang ako ng karinig ng Ting-Ting ang tunog ng cellphone kapag may mensaheng natatangap. At ang sabe ng mama ko ay humanda na kami dahil may pagsusulit na kami/test sa St. WillIams ang skul na alam kong paglilipatan namen. Umiyak ako hinde ko matanggap na ganon nga ang mangyayare sa kin. Niyaya ako ng mama ko na matulog sa kwarto nila dahil alam nyang ayaoku naman talagang lumipat at isa ito sa pinakamahirap na desisiyon na gagawen ko sa buhay ko. Anung oras na den ako natulog dahil iyak ako ng iyak. Nakatulog na din ako at pag-gising ko kinabukasan ng araw na iyon parang nagsimula na akong mawala sa sarili at simula ng mga yon naging mas malungkot at mas mabigat na ang mga sama ng loob na aking dinadala.

anqelica :]]